اضطراب عمومی یک اختلال روانشناختی است که به وضعیتی از نگرانی و استرس اشاره دارد که بیش از حد معمول و مزمن و فراگیر باشد. به این معنی که به مدت‌زمان طولانی ادامه داشته و با گذشت زمان آثار و علائم آن تشدید می‌شود. از طرفی نشانگان و علائم نگرانی و استرس مزمن، در فرد فراگیر است و جنبه‌های مختلفی از ناراحتی‌های روحی و جسمی را شکل می‌دهد.

ویژگی ها و نشانه های اضطراب عمومی

افراد مبتلا به اضطراب عمومی ممکن است بدون دلیل آشکاری نگرانی و استرس شدیدی را تجربه کنند و به طور مداوم درباره موارد مختلفی نظیر مسائل روزمره، کار، مالی، خانوادگی و سلامتی نگران باشند.

علائم این نوع اضطراب شامل نگرانی مزمن، خشم و عصبانیت، عدم تمرکز، خستگی، اضطراب جسمانی (مانند لرزش، تعریق، درد عضلانی و مشکلات گوارشی) و اختلال در خواب می‌شود. این اختلال می‌تواند تأثیرات منفی بر روابط، عملکرد کاری و کیفیت زندگی عمومی فرد داشته باشد.

اختلال اضطراب منتشر (Disseminative Anxiety Disorder)

این اختلال یکی از اختلالات اضطرابی است که کمتر شناخته شده است. این اختلال به عنوان یک زیرمجموعه‌ای از اختلال اضطراب عمومی (Generalized Anxiety Disorder – GAD) در نظر گرفته می‌شود. در اختلال اضطراب منتشر، افراد دچار نگرانی‌ها و اضطراب‌های مداوم و غیرقابل کنترل هستند که به صورت پراکنده و در طول روز و درباره موضوعات مختلف بروز می‌کنند.

تشخیص اضطراب عمومی توسط متخصصین روانشناسی و روانپزشکان امکانپذیر است و معمولاً درمان شامل ترکیبی از روش‌های مشاوره، مدیریت استرس، تغییر سبک زندگی و در صورت لزوم، داروهای معتبر است.

اصلی ترین علائم و نشانگان اضطراب عمومی:

اضطراب عمومی یا نگرانی مزمن، با علائم و نشانگان مشخصی همراه است. این علائم ممکن است در طول زمان تغییر کنند و در شدت متفاوتی بروز کنند. در ادامه، توضیحاتی از علائم و نشانگان اضطراب عمومی آمده است:

• نگرانی مداوم: فرد مبتلا به اضطراب در مورد موارد مختلف و بیش از حد نگران می‌شود، حتی در مورد مسائل روزمره و بی‌اهمیت. نگرانی‌ها به صورت مداوم پیش می‌آید و باعث استرس و آشفتگی ذهنی می‌شود.

• ناتوانی در کنترل نگرانی: افراد مبتلا به اضطراب دچار ناتوانی در کنترل و مدیریت نگرانی‌های خود هستند. آنها ممکن است احساس کنند که نمی‌توانند از نگرانی‌های خود فرار کنند و تحت تأثیر آنها قرار می‌گیرند.

• اضطراب بدنی: شدت اضطراب می‌تواند به طرز چشمگیری تأثیرات فیزیکی روی بدن داشته باشد. این شامل علائمی مانند سردرد، درد عضلانی، خستگی، تپش قلب، عرق‌ریزی، سرگیجه و تنگی نفس است. علائمی مانند سردرد خفیف یا شدید، خستگی، تپش قلب و تعریق زیاد بدن بخصوص در دست‌ها معمولاً بیشتر مشاهده و گزارش می‌شود.

• استرس شغلی و روابط: افراد مبتلا به اضطراب ممکن است در محیط کاری یا روابط اجتماعی دچار استرس شدید شوند. آنها ممکن است دشواری در برقراری روابط صمیمی، ارتباط با همکاران یا انجام وظایف روزمره را تجربه کنند. در مواردی ممکن است افراد به دلیل دشواری‌ها و اضطراب و نگرانی‌هایی که در برقراری روابط صمیمی و اجتماعی متحمل می‌شوند، به میزان زیادی روابط خود را محدود کنند.

• بی خوابی: افراد مبتلا به اضطراب ممکن است با مشکلات خواب مواجه شوند. آنها ممکن است به سختی بخوابند، بیداری شبانه داشته باشند یا به سرعت بیدار شوند و دشواری در بازگشت به خواب دوباره داشته باشند.

• تنش عاطفی: افراد مبتلا به اضطراب ممکن است تنش عاطفی بیشتری تجربه کنند. آنها ممکن است احساس عصبانیت، عدم تمرکز، غم و افسردگی، عصبانیت و اضطراب اجتماعی داشته باشند.

این علائم و نشانگان می‌توانند در افراد مختلف با شدت‌ها و فرکانس‌های مختلفی ظاهر شوند. همچنین، برای تشخیص اضطراب ، مهم است که این علائم به طور مداوم و به مدت حداقل شش ماه وجود داشته باشند و برای فرد تداوم داشته باشند.

زمینه‌ها و دلایل شکل‌گیری اضطراب اجتماعی:

شکل‌گیری و تشدید اضطراب عمومی ممکن است به عوامل متعددی برگردد. در ادامه، برخی از زمینه‌ها و دلایل معمول برای شکل‌گیری و تشدید اضطراب آمده است:

• عوامل ژنتیکی: مطالعات نشان داده‌اند که عوامل ژنتیکی نقشی در شکل‌گیری اضطراب عمومی دارند. افرادی که خانواده‌ای با سابقه اضطراب دارند، احتمال ابتلا به این اختلال را بیشتر دارند.

• سوابق جمعیتی: شرایط اجتماعی و فرهنگی محیط پیرامون نیز می‌تواند نقش بسزایی در شکل‌گیری اضطراب عمومی ایفا کند. فشارهای اجتماعی، استرس‌های مداوم، تغییرات زندگی، فرهنگ انتظارات بالا و نگرانی‌های اجتماعی ممکن است عوامل مساعدی برای ایجاد اضطراب عمومی باشند.

• تجربیات ناخوشایند: تجربه رخدادهای ناخوشایند مثل تجربه ترسناک، تصادف، ضربه‌های روانی، سوء استفاده جنسی، تجربه خشونت و آزار و … می‌توانند عامل شکل‌گیری آن باشند.

• عوامل محیطی: شرایط محیطی مثل محدودیت‌های مالی، مشکلات خانوادگی، محیط کاری ناسالم، فشارهای اقتصادی، مسائل سیاسی و … می‌توانند عوامل تشدید کننده اضطراب باشند.

• سابقه نارسایی آموزشی: عدم آگاهی در مورد راه‌های مدیریت استرس و اضطراب، نداشتن مهارت‌های ارتباطی، ناتوانی در حل مسائل و مدیریت زمان می‌تواند عواملی باشند که به شکل‌گیری و تشدید اضطراب کمک می‌کنند.

• اختلالات مرتبط: برخی اختلال‌های روانی مانند اختلال افسردگی، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری، اختلال پانیک، اختلال ترس از جایگاه اجتماعی و … می‌توانند باعث تشدید اضطراب شوند.

• استفاده از مواد مخدر و الکل، مشکلات فیزیکی مانند بیماری‌های قلبی و تیروئید، تغذیه نامناسب و سایر مشکلات سلامتی و بهداشتی نیز در زمینه سازی و تشدید اضطراب عمومی و استرس مزمن نقش دارند.

مهم است بدانید که تشخیص نهایی اضطراب عمومی توسط یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک قابل تأیید است. اگر شما یا کسی که می‌شناسید علائم آن را تجربه می‌کنید، توصیه می‌شود با یک متخصص روانشناس یا روانپزشک مشورت کنید تا تشخیص و درمان صحیح را دریافت کنید.